… en ijskoud en krakend helder. Ik was heus van plan een hele blog te schrijven over allerlei relevante kunstzaken. Of over Trump en Brexit en het klimaatprobleem dat bij de kleine man wordt neergelegd terwijl.. Of zoiets. Ik weet het niet meer zo precies.
Want vandaag was om voor ik het wist en op de een of andere manier werden alle grote wereldzaken bij elk gesprek dat ik voerde, steeds kleiner. Toch vond ik dat ik iets moest zeggen over iets ‘belangrijks’, dat had ik me nu eenmaal voorgenomen. In de hoop om een idee te komen, liep ik even de tuin in. Met een dikke jas aan natuurlijk. Een paar minuten later was ik ook de laatste beetjes wereldtoneel helemaal kwijt.
Dat maanlicht! Die glittertjes overal! Op het gras, op de stoep, op de picknictafel, overal! Ik ben gaan zitten, rond gaan kijken en nu voel ik me veel te Zen om nog na te denken over zaken waar ik weinig aan veranderen kan.
De enige zorg die ik nu heb is deze: als gras krakendvol ijs zit en knarst als je erop stapt (omdat het zo mooi glinstert als je loopt), breekt het dan?
Geef een antwoord