Aktetas

Soms begin ik aan een verhaaltje en blijft dat om een of andere reden liggen. De telefoon, betaald werk dat voorrang heeft, een andere smoes.

Soms vergeet ik verder te schrijven aan dat begin. En dan kan het gebeuren dat ik het jaren later per ongeluk tegenkom, herlees en denk: ‘Waar wilde ik in godsnaam heen? Wat voor plot had ik hierbij bedacht?’ Zo’n stukje vond ik vanmiddag terug:

‘Let niet op de troep!’ Ze giechelt terwijl ze de deur openhoudt. Zijn wenkbrauwen schieten even omhoog. Haar haar zit strak in een wrong in haar nek en ze draagt een coltrui van een onbestemd beige met een gouden kettinkje eroverheen. Geen broek maar een pantalon, zo heet zo’n vormeloos lycra ding toch? Ze doet de deur achter hem dicht en gebaart naar de huiskamer. ‘Zal ik uw jas aannemen?’
‘Nee dank u, ik denk niet dat dit lang hoeft te duren.’
‘Gaat u zitten. Wilt u iets drinken?’
‘Een glas water, graag.’ zegt de man terwijl hij aan de tafel plaatsneemt. De bank ziet er keurig uit maar is van het soort waar je tot je middel in wegzakt en niet zonder halsbrekende toeren meer uitkomt. Onhandig en onverstandig. Tenzij hij blijft slapen maar dat is niet de bedoeling. Hij bukt om zijn aktetas neer te zetten en er wat uit te halen, trekt intussen zijn gezicht weer in de plooi. Het grote glas is veel te vol, ze morst en giechelt weer. ‘Oeps! Gelukkig niet op uw spullen! Het is maar water hoor..’ Welja. Daarom vraagt hij ook altijd water. Het is verbijsterend hoeveel mensen niet in staat zijn een drankje neer te zetten zonder te knoeien.
‘U heeft de brochure gelezen, neem ik aan?’
‘Natuurlijk!’ Ze kijkt hem stralend aan. Leuk gezichtje, eigenlijk. Hij heeft haar misschien verkeerd ingeschat.
‘Denk u dat u ermee uit de voeten kunt? U lijkt me een geschikte kandidaat en als u akkoord bent, kunnen we wat mij betreft meteen de papieren ondertekenen.’
‘Jeetje. Dat had ik niet verwacht, u overvalt me! Ik zou toch graag nog wat meer uitleg hebben als u het niet erg vindt.’
‘Geen probleem.’ Had hij nu toch zijn jas maar uitgedaan.