The Floor is Lava

Na maanden hard werken, een aantal subsidie-aanvragen en een bloedstollende crowdfund is het overmorgen zo ver: de officiële opening van The Floor is Lava van Sander Breure en Witte van Hulzen.

Gisteren zag ik de preview, die was als verwacht indrukwekkend. Een sneak peek/fragment uit wat ik nu aan heet schrijven ben (binnenkort in BBK Magazine), zodat je een heel klein beetje weet wat je te wachten staat als je zaterdag om 17:00u naar de opening komt:

We volgen Sander en Witte de trap op, naar de drie installaties die op de bovenverdieping gebouwd zijn. In de grote ruimte aan de straatkant staat een grote groep beelden die op het eerste gezicht lijkt te bestaan uit losse duo’s en trio’s van mensen. Ook deze beelden hebben een tamelijk rudimentair lichaam met een sprekende kop, de zeggingskracht van hun houding heeft geen uitgewerkte details nodig. De één hangt losjes tegen een muur, de ander staat met gebogen hoofd en schouders midden op de vloer, een derde zit, met het hoofd een tikje schuin, op de verwarming de zaal in te kijken. De vloer van de zaal is verdeeld: rondom is de originele houten vloer zichtbaar, vanuit het midden van de vloer is een extra vloer gelegd met laminaat. Sander en Witte leggen uit: ‘Deze installatie heet ‘De Dief’. Het is een groep sculpturen die een rol speelt: een verhaal dat veel in het nieuws geweest is en dat gaat over hoe met berechting wordt omgegaan. Een vrouw stal de portemonnee van iemand vóór haar, die de portemonnee vergat bij de kassa. De diefstal werd gefilmd door beveiligingscamera’s en de politie zette deze beelden online, met de vrouw zichtbaar in beeld. De vrouw gaf zichzelf aan, intussen gingen de beelden viraal op internet. De vrouw kreeg vervolgens tot aan haar thuisadres doodsbedreigingen en pleegde zelfmoord. Het OM vond niet dat zij onjuist gehandeld had met het openbaar maken van de beelden. Dat verhaal laten we hier zien. Op de laminaatvloer, in feite het toneel, zie je de direct betrokkenen. Op de houten vloer eromheen zie je de omstanders: het publiek, met rode hoofden. De gescheiden vloeren verwijzen ook naar hoe je bijvoorbeeld als je een berichtje krijgt terwijl je ergens bent, door dat berichtje heel ergens anders terechtkomt – in elk geval in je hoofd.’