Opzoek

De afgelopen maanden heb ik me inwendig telkens met man en macht verzet tegen mijn innerlijke strenge juf, als ik ergens weer ‘ik ben opzoek naar…’ of ‘wij zijn opzoek naar…’ zag staan. Ik nam me heilig voor me niet meer te bemoeien met deze hardnekkige spelfout. Me er niets van aan te trekken want hoe erg is het nou werkelijk als mensen ‘opzoek’ schrijven? Het klimaat, racisme, de Notre Dame.. Er zijn heus ergere dingen aan de hand.

Intussen heeft het dagelijks leven ook zo zijn zelfbeheersing vragende uitdagingen. Meestal gaat dat redelijk en vind ik mezelf best verstandig en volwassen. Meestal.

Vanavond zag ik samen met een vriendin, een prachtige performance/dansvoorstelling (zennnn….). Na afloop bestelden we nog wat te drinken.
Op een printje aan de toog werd gevraagd om nieuw personeel.
‘Wij zijn opzoek…’
Ik kreeg een rood waas voor mijn ogen, beende terug naar tafel en tas om een pen te pakken en kraste een corrigerende lijn tussen ‘op’ en ‘zoek’. Terwijl ik dat deed, waarschijnlijk met de lippen in een strakke streep, kwam de aardige jongen van de bediening terug. Wat ik aan het doen was?
‘Het is OP *SPATIE* ZOEK, niet opzoek!’ brieste ik.

‘Dankuwel, maar kunt u dat de volgende keer misschien gewoon even zeggen in plaats van zomaar te gaan lopen krassen? Nu ziet het er nog slordiger uit dan het was. ‘
De jongen zei dat allemaal zoals goede horecamensen dat doen. Keurig beleefd, maar niet mis te verstaan.

Ik stamelde wat excuses, hij had natuurlijk volstrekt gelijk. Ik legde een fooi neer en hoopte dat hij me zou vergeven. Op weg naar huis nam ik expres een afslag later, zodat ik met de muziek hard, nog even gas kon geven op de snelweg. Niet teveel natuurlijk, ik zong vooral heel hard. Afreageren doe je beter niet op snelwegen. En ook niet op suffe spelfouten bij verder prima horecagelegenheden waar je graag komt.

Een gedachte over “Opzoek

Laat een antwoord achter aan Sylvia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *