Vandaag had een dag met een gouden randje moeten worden. Ik weet trouwens niet waar ik een grotere hekel aan heb: aan de term ‘een dag met een gouden randje’ of de term ‘een gouden mandje’. Dat ‘gouden mandje’ wordt meestal gebruikt voor huisdieren die om uiteenlopende redenen zielig gevonden worden. Waar overigens ook vaak idiote handelswaar van gemaakt wordt, zoals bij de zogenaamde zwerfhonden uit Roemenië, of galgo’s uit het zuiden van Europa. Hemel en aarde worden bewogen om dieren waarvan de herkomst vaak schimmig of onbekend is, naar Nederland te halen. Want Nederlanders zorgen veel beter voor dieren dan mensen uit Oost- of Zuid- Europa, toch? Daarom hebben wij hier ook helemaal geen dieren in asiels zitten.

En we hebben hier ook helemaal geen honden die gouden mandjes hebben bij baasjes die de hele dag moeten werken, toch? En dan nog: het geeft echt helemaal niks als je een dier dat van nature in een roedel leeft, 40 uur per week alleen thuis laat zitten. Als het maar een gouden mandje, duur voer en elk jaar zijn inentingen krijgt. Dat gouden mandje is dan in de praktijk overigens vaak een metalen bench. Ooit uitgevonden voor honden met probleemgedrag, al snel ontdekt als makkelijke manier om een pup moederziel alleen de hele dag ‘braaf’ te laten zijn.

Maar goed. Het werd een andere dag. Een dag met een rouwrandje (nee, er stierf niemand, zo erg was het gelukkig niet). Maar dat zegt bijna niemand, toch, een dag met een rouwrandje? Het klinkt ook net zo beroerd als een gouden mandje.

Het was gewoon een kutdag.