Vooralsnog ben ik nog volstrekt niet met carnaval bezig. Om mij heen wordt door mensen die me langer kennen dan een kwartier, al een beetje gegniffeld. ‘Tuurlijk joh. Jij blijft thuis dit jaar. Dat zeg je al jaren. Tot het carnaval is en we je drie dagen niet kunnen bereiken.’

We zullen zien. Vandaag rende ik na een workshop op een middelbare school net op tijd een workshop ’thuis’ bij Marres binnen. Ik stelde me voor aan de workshopleider, die me even voor iemand anders aanzag. ‘Okee, je bent dus niet C. Maar je gaat wel carnaval vieren!’

Nog wat hyper door het racen van de ene naar de andere kant van de stad, het uitladen van de auto voor de projectdag morgen en zo nog het een en ander, keek ik de man aan of ik water zag branden.
“Hoezo?”
“Nou, rood, geel en groen!”
Ah ja. Ik had vanochtend vanwege de lente een geel shirtje aangetrokken en daar kleurt dat groene jasje goed bij. Mijn rode jas hing beneden aan de kapstok, hoe wist hij dat?
“Maar je hebt ook een rode tas!”

Shit. Ik vrees dat ik dit jaar toch maar weer carnaval moet gaan vieren. Mijn onderbewuste is er alvast volop mee bezig..