Volle maan..

… en ijskoud en krakend helder. Ik was heus van plan een hele blog te schrijven over allerlei relevante kunstzaken. Of over Trump en Brexit en het klimaatprobleem dat bij de kleine man wordt neergelegd terwijl.. Of zoiets. Ik weet het niet meer zo precies.

Want vandaag was om voor ik het wist en op de een of andere manier werden alle grote wereldzaken bij elk gesprek dat ik voerde, steeds kleiner. Toch vond ik dat ik iets moest zeggen over iets ‘belangrijks’, dat had ik me nu eenmaal voorgenomen. In de hoop om een idee te komen, liep ik even de tuin in. Met een dikke jas aan natuurlijk. Een paar minuten later was ik ook de laatste beetjes wereldtoneel helemaal kwijt.

Dat maanlicht! Die glittertjes overal! Op het gras, op de stoep, op de picknictafel, overal! Ik ben gaan zitten, rond gaan kijken en nu voel ik me veel te Zen om nog na te denken over zaken waar ik weinig aan veranderen kan.

De enige zorg die ik nu heb is deze: als gras krakendvol ijs zit en knarst als je erop stapt (omdat het zo mooi glinstert als je loopt), breekt het dan?

2 gedachtes over “Volle maan..

  1. Sorry Hanneke, ik kon het niet laten om het even op te zoeken…

    Nooit op bevroren gras lopen!
    Geschreven door Albert Jan on 12 januari 2017 in Buiten
    Met de (nacht)vorst van de laatste tijd moet je je gras ’s ochtends met rust laten. Geen wandelingetje over het gazon, dus!
    Sta je op gras, dan worden de grassprieten platgedrukt onder je schoenzool. Is dat gras bevroren, dan is het stijf en heeft het geen veerkracht. Dan beschadig je bijna altijd het gras, want het breekt makkelijk af.
    Vorst moet helemaal uit de grond zijn
    Ook als het aan het dooien is, kun je beter je gazon vermijden. Het gras is misschien net ontdooid, maar de ondergrond is nog hard, waardoor je hetzelfde effect krijgt.

    Maar ik hoop dat het allemaal wel mee valt ! Groetjes Irene

    PS Het lijkt me leuk om een keertje (onder het genot van een bakje thee) samen naar jouw gras te kijken, wellicht tegen de tijd dat het wat groener is…

    1. Dank je wel, Irene! Ik vreesde al zoiets.. Niemand meer op het gras tot de lente en heel van harte welkom hier voor een bakje thee in de tuin 🙂

Laat een antwoord achter aan Hanneke van Dongen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *