Poëzieweek #6

Op de middelbare school moest ik eens voor straf een gedicht uit mijn hoofd leren, bij Nederlands. En het voor de hele klas voordragen. Het gedicht is mijn hoofd nooit meer uitgegaan en kwam me later regelmatig nog van pas. Zoals toen ik in het theater werkte: soundchecken is echt veel lolliger als je in plaats van ‘Hallo, hallo, check check check’, dit voordraagt:

DE BALLADE VAN ARIE HOP
(een kind dat door een verderfelijke gewoonte om het leven kwam)
Aanhoort het noodlot, fel en wreed
van een kind, dat op z’n nagels beet.Een kind, dat met z’n eigen tanden
tot zijn schade en zijn schande,
stukjes van zichzelf opat,
en in zijn onverstand vergat
dat als die eerste hapjes smaken,
men aan zichzelf verslaafd kan raken.Zo vergaat het menig kind
dat zichzelf zo lekker vind.Ook het kind uit dit verhaal,
genoot zo van zijn eigen maal,
dat het verder alle dagen
in extase door bleef knagen.Reeds was het kwaad niet meer te stoppen
reed kloof ie aan zijn vingertoppen
en zette weldra ook z’n tanden
in de stompjes van z’n handen:En tot ontzetting van zijn ouders
in zijn bovenarm en schouders.Voldaan keek hij toen in ’t rond
en sprak met overvolle mond:
‘Ik vind mijzelf, als je ’t wil weten
gewoon een kind om op te vreten’.En hief alweer een been omhoog
en knabbelde aan zijn eksteroog.Men hoorde hem vraatzuchtig smakken
op de pezen van z’n hakken,
zag hem zalig d’ogen sluiten
toen hij beet kreeg aan z’n kuiten.Reikhalzend happen naar zijn dij,
helaas, hij kon er niet meer bij,
en is ~ zienderogen afgenomen ~
van de honger omgekomen.Heel duidelijk is hier de moraal:
Wordt nooit Uw eigen kannibaal !

John O’Mill.

“John O’Mill was een Bredanaar en heette eigenlijk Johan van der Meulen. Van der Meulen, tot 1975 leraar Engels aan de Rijks-HBS te Breda, schreef nonsensgedichten die vaak gebaseerd waren op een letterlijke vertaling van Nederlands idioom in het Engels. Hij werd hiertoe geïnspireerd door het werk van zijn leerlingen. De schrijver was “op aandrang van vrienden en collega’s overgegaan tot publicatie van de versjes, die hij samenstelde uit blunders van zijn leerlingen ten vermake van zijn leerlingen” (Wikipedia)

De ballade van Arie Hop is nu net niét een van zijn zogenaamd Engelse verzen, maar Google heeft er een heleboel verzameld: aanrader voor wie even zin heeft in wat luchtigs. Hardop voorlezen, dat werkt het beste.

Een gedachte over “Poëzieweek #6

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *