Dag meneer van de woningbouwvereniging. Weet u nog: u kwam afgelopen winter hier omdat ik gevraagd had of ik een vaste trap naar de zolder mocht laten plaatsen. Ik liet u voorgaan naar de bovenverdieping, trok de vlizotrap open en ook daar mocht u rondkijken. Dat mogen niet veel mensen, kan ik u vertellen. Maar goed, het was voor een goed doel. Toen u de voordeur al weer uit was, kon u het toch niet laten:

‘Mevrouw.. u moet wel de voortuin een beetje aandacht geven.’
Ik was nogal verbouwereerd en zei dat ik dat zou doen.

Nu moet u weten: ik geef mijn voortuin (achtertuin ook trouwens) elke dag aandacht. En niet weinig. Of ik er ook daadwerkelijk in werk, hang van nogal wat factoren af. Het weer, bijvoorbeeld. Op dat moment was het hartje winter en dat is voor mij niet echt tuiniertijd. Eigenlijk begreep ik uw opmerking op dat moment ook niet zo goed. Ik wilde u nog een mailtje sturen: ‘Wat bedoelt u precies?’, maar ik was natuurlijk uw kaartje alweer kwijt voor ik het goed en wel op een logische plaats gelegd had, dat kwam er dus niet meer van.

Als ik uw mailadres weer vind, stuur ik u een link naar deze blog. Voor nu schrijf ik het alvast van me af. Want weet u meneer; ik houd al meer dan vijfentwintig jaar van mijn tuin al doe ik dat misschien niet op de manier die u in deze keurig nette stad gewend bent.
Het is u vast niet ontgaan dat er nogal wat gedoe omtrent het klimaat is, de laatste tijd. Eén van de problemen, met name in grotere steden, is dat het regenwater geen kant meer op kan. Beton en asfalt all over the place en tot overmaat van ramp worden tuinen volledig betegeld want geen tijd of zin om te wieden. Riolen stromen over bij een paar flinke buien en er zijn verschillende initiatieven (ja, ook in uw stad) om mensen te bewegen wat stoeptegels te verruilen voor aarde met gras of planten, ook om schonere lucht te krijgen en oh ja.. Insecten hebben het steeds zwaarder. Her en der worden zakjes zaad uitgedeeld om te zorgen dat de vlinders nog wat te eten hebben, social media staan vol alarmerende berichten over stervende bijen en in de wijk waar ik woon wordt intussen de volgende tuin met worteldoek verstikt zodat er een strak grafperk met kiezel- of splittapijt gelegd kan worden.

De postzegeltuin om dit hoekhuis heen, barst van de bloemen. Zelfs toen u hier midden in de winter kwam: de sneeuwbal of Viburnum bodnantense. Dat is geen toeval: ik plaatste ooit een rij heesters waarvan er telkens één bloeit, bijna het jaar rond. De lente kondigt zich dicht bij de grond aan met krokusjes en begint definitief met de gele dotterbloem en de forsythia. Kort daarop komen de blauwe druifjes boven piepen, gevolgd door de overweldigende bloei van de Japanse azalea die er nog staat van de vorige bewoners. Ooit een paar kleine takjes, na al die jaren een helrode bloemenbom van bijna een meter breed. Hij staat perfect, beschut half onder één van de forsythia’s en de boerenjasmijn. Oh en ook in mei: de spontaan keurig tegen de schutting opgekomen vlierbloesems! Dit jaar zijn ze misschien groot genoeg om siroop uit eigen tuin te maken. Tot nu toe liep ik elk jaar de wijk in om bloemen te verzamelen.

De lijst van wat er allemaal groeit en bloeit in deze tuin, is te lang om hier op te sommen. Ik zou u er ook maar mee vervelen. Wel zou ik graag weten wat u nu eigenlijk precies bedoelde met ‘aandacht geven’ aan de voortuin. De ijzeren tafelpoot zonder blad, het stukgewaaide dak van het fietsenhok, wat losse tuinhekdelen.. Ik weet het. Daar mag wat aan gedaan worden.

De bladeren die toen u hier was in de borders lagen? Die horen daar. Of slaapt u in de winter met het raam open zonder dekens? Vandaag heb ik de bladeren weggeharkt, in de hoop dat het niet heel hard meer gaat vriezen. En omdat ik zo graag het speenkruid op zie komen; nog zo’n fraaie lentebode waar de insecten heel blij mee zijn.

Komt u in het voorjaar nog eens langs de tuin lopen? U zult versteld staan van wat er gebeurt als alles uit winterslaap gekomen is. Als ik thuis ben, krijgt u koffie en een uitleg over mijn manier van tuinieren die misschien niet de uwe is en zeker niet Sjiek en Sjoen zoals in deze contreien gebruikelijk, maar daarom niet persé verkeerd. Heeft u suiker en melk in de koffie? En even tijd en aandacht?

Intussen een foto van vanochtend: de krokusjes waar ik het net over had. En de eerste bij van dit jaar.