(gepubliceerd op ZwartGoud)

Maandagavond is normaliter niet het moment om volle zalen te trekken.
Dat bedacht de Muziekgieterij kennelijk ook, toen Whispering Sons in de kleine zaal geboekt werd als act voor ‘Transformer’. Op dat moment was nog niet bekend hoe deze band een vlucht zou nemen.
Hitlijsten werden bestormd, De Effenaar werd uitverkocht, de ticketverkoop voor de muziekgieterij bleef staan op: ‘4 euro, kaarten aan de kassa (geen voorverkoop)’. 

14 januari, iets na achten, werd in de lange rij duidelijk dat niet iedereen binnen zou kunnen die avond. Veel fans kregen tegen half negen te horen dat er geen plaats meer was. 
Onder die fans waren heel wat Belgen die speciaal de grens over waren gekomen om hun band voor zo’n spotprijsje te kunnen horen, maar ook mensen die in 2016 bij Bruis al kennis hadden gemaakt met Whispering Sons. 

Voor degenen die wél op tijd in de rij stonden voor een kaartje, werd de avond een bijzondere mengeling van vijftigers en twintigers: jeugdsentiment samen met ambitieuze hoop in donkere tijden. Geluidstechnisch niet perfect voor degenen die noodgedwongen meer naast dan voor de band stonden; de kleine zaal heeft een ondiepe opstelling waarbij het publiek meer in de breedte dan in de lengte voor het podium staat. Aan de zijkanten van de zaal en het podium gaan nogal wat nuances in met name de hoge tonen verloren, al is er inmiddels wel een en ander verbeterd aan de geluidskwaliteit. 

Hoe dan ook: het maakte de beleving er niet minder op. Voor oude rotten haalde de wat ondermaatse entourage misschien zelfs extra herinneringen boven. 
Zoals in de jaren tachtig, toen er ook het een en ander aan de hand was op gebied van economie en milieu en (vooral) scheve machtsverhoudingen, lijkt ook nu het klimaat perfect voor donkere wave-muziek. Donker vanwege de vaak duistere toonzetting en de even lage als warme stem van Fenne Kuppens, maar door de ogenschijnlijke zwaarte klinkt ook een verfrissend tegengeluid. Dwars door de diepten van nummers als ‘Got a light’ en ‘No Time’, klinkt in bijvoorbeeld ‘Insights’ de ambitie om het nu écht anders te gaan doen, zoals destijds Joy Division, Cocteau Twins en Siouxsie and the Banshees ons in hun muziek ook lieten horen. 

Whispering Sons brengt oude New Wave in een heel nieuwe jas. In de Muziekgieterij een wat erg krappe jas, maar met de knoopjes open zat die jas als gegoten.