Design Day: de kunst van het toepassen

door Hanneke van Dongen

Onlangs vond de tiende editie van DesignDay plaats in Maastricht. In de Decorfabriek verzamelden zich een kleine zestig ontwerpers in diverse ontwerpdisciplines. Meubels, woonaccessoires, sieraden en kleding werden door de ontwerpers getoond en desgevraagd van uitleg voorzien. In de brochure werden de uiteenlopende manieren van werken verbonden door een niet erg verrassende rode draad: duurzaamheid.

De ontwerpers zelf lieten zich aan dit zo langzamerhand clichématige thema weinig gelegen liggen en vertelden enthousiast over hun ontwerpen en maakprocessen en de achterliggende ideeën. De rode draad die door de diverse gesprekken liep: hoe maak je ontwerpen die toepasselijk én persoonlijk én innovatief zijn?

Een kleine greep uit de grote keuze:

Company JIB

Company JIB heeft op hun website de volgende visie staan: “The old society’s system with its fixed elements is slowly being replaced by a new system. We’re separating ourselves from the standard, we’re pushing boundaries and we’re making the world our new workspace.” Het op de DesignDay getoonde werk is Home Is Where The Anchor Drops, een doos met twee sets handgemaakte houten driehoekjes van verschillende dikte. Eén set voor eigen gebruik, één set om uit te delen (en weer terug te krijgen).

De driehoekjes worden in een eigen compositie met klittenband aan bijvoorbeeld een muur bevestigd. Een deel van de driehoekjes wordt aan dierbaren doorgegeven, al dan niet met een persoonlijke boodschap er op. De stukjes reizen en komen terug, ook nu eventueel weer met persoonlijke toevoeging zodat het werk aan de muur steeds verandert en mettertijd een mozaïek wordt van de dierbaren om je heen.

Sacha Wendt



Sacha Wendt maakte haar eerste 2-D tas als rekwisiet voor een theatervoorstelling: “Zo’n echte standaard voor iedereen herkenbare ouderwetse schooltas, met twee voorvakken, van dat rare oranje leer. De tas viel erg in de smaak, ik ging verder op het strip-achtige thema en tja..” Lachend wijst Sacha naar haar rek vol vrolijke tassen. Haar nieuwste ontwerp is een ludieke tas met een knipoog naar vrouwen die niet één, twee maar soms zelfs drie tassen meezeulen.

Leonie Suzanne

Leonie Suzanne vertelt over het verdwijnen van het oude vak van kleermaker en hoe ze daar met de nieuwste technieken haar eigen draai aan geeft: “Computers en machines brengen nieuwe mogelijkheden voor het ontwerpen van kleding. Met een 3-D bodyscan wordt een digitale replica van jou gemaakt, waar een computerprogramma dan een kledingstuk op kan maken. Vervolgens kun je door klikken en slepen je eigen, individuele invulling aan je kledingstuk geven. Plooien, naden, vlakken, kleuren, de mogelijkheden zijn eindeloos. Je ontwerp wordt als een puzzel uitgesneden, keurig genummerd. Tot slot worden alle stukjes handmatig in elkaar gezet en heb je een uniek kledingstuk, dat past als een tweede huid”.

Downtown Dress Up

Daniela en Sanne van Downtown Dress Up maken tassen, schoenen en kleding met ongebruikelijke technieken. Zo verwerkt Sanne fragmenten van foto’s die ze op haar reizen maakt in haar kledingprints. “Ik kies delen van foto’s uit en laat daar stempels van maken, de oude ambachtelijke hoogdruktechniek. Met die stempels bedruk ik stoffen die ik verwerk in mijn kleding-ontwerpen. Zo vertelt elk kledingstuk een klein verhaal over mijn reizen. Op de labels in de kledingstukken zie je de foto waar het dessin-ontwerp op gebaseerd is”.

Wie heeft eigenlijk ooit bedacht dat vogelhuisjes rechthoekig moeten zijn? Dat vroeg Bart Noordermeer van Dwarst zich ook af en van daaruit ontstond het eivormige vogelhuisje. Het werkt. Het prototype werd rijkelijk laat opgehangen maar is inmiddels bewoond door een pimpelmees-familie. Klik op de link voor een filmpje van de enthousiaste bewoners:

Pimpelmees maakt nest in betonnen vogelhuis.

<div class=”player-unavailable”><h1 class=”message”>Er is een fout opgetreden.</h1><div class=”submessage”><a href=”http://www.youtube.com/watch?v=cZGu-2s4cCc” target=”_blank”>Bekijk deze video op www.youtube.com</a> of schakel JavaScript in als dit is uitgeschakeld in je browser.</div></div>

Eddy Thonon vertelt hoe zijn ideeën over lichtgewicht meubelen ontstonden tijdens het werken in een meubelzaak. Al het gesjouw met loodzware eiken kasten en banken bracht hem op een zoektocht naar materiaal dat licht, sterk, gemakkelijk te verwerken én recyclebaar was. Dat bleek gerecycled piepschuim te zijn. Zijn luie fauteuil til je met één hand op en je kunt er door de sterke afwerking met een in elke gewenste kleur te verkrijgen kunststof laag zelfs op staan. De meubelen kunnen na gebruik ‘ontmanteld’ worden en bijna eindeloos opnieuw verwerkt.

Iris Claessens (rechts)

Onder de hoed van de ABKM zit Iris Claessens met haar Broche For A Day. Duurzaamheid is hier juist niét het thema: haar breekbare, zeer tijdelijke sieraadjes van onderweg geplukte bloempjes geven de vergankelijkheid weer. Het publiek glimlacht bij de herinnering aan het rijgen van kettingen van madeliefjes tijdens lang vervlogen zomers.

En er was meer, veel meer. De oase van rust die in de grote verzameling ontwerpen naast het café was gebouwd, was een aangename verrassing in het grote aanbod van design-objecten. De Ruimtemakerij bouwt tijdelijke ruimtes van uitsluitend organisch materiaal, als meditatie- of stilteruimte. In dit geval een koepeltent die iets aan een yourt deed denken, met een prachtige lichtinval vanuit het plafond. Een mooie plek om deze Design Day af te sluiten en écht even stil te staan (of zitten) bij wat ‘duurzaam’ nu eigenlijk nog betekent of zou moeten betekenen.

De Ruimtemakerij



Design Day (15, 16 en 17 mei 2015, Maastricht)