Levi van Veluw in Marres

Levi van Veluw in Marres: onthutsende relativiteit.

door Hanneke van Dongen

Marres is Marres niet meer. De buitenkant verraadt niets behalve een bordje dat verwijst naar een tijdelijke kassa, waar de bezoeker zich moet melden. Op afspraak en met maximaal twee personen tegelijk wordt het publiek met een lijstje vriendelijke waarschuwingen de voordeur binnengelaten.
“Nergens aankomen”
“Geen foto’s maken”
“Mobieltje afgeven”
“Neem de tijd..”

Vooral het “nergens aankomen” lijkt al snel onhaalbare kaart. Als de voordeur achter me sluit is het eventjes stikkedonker, op de tast doe ik een stap in -denk ik- de goede richting. Als mijn ogen langzaam aan het donker wennen blijkt er wel degelijk verlichting te zijn, precies genoeg om niet overal tegenaan te lopen maar ook geen spatje meer dan dat. 

Als Alice in Wonderland die in het konijnenhol gedoken is, loop ik vervolgens een wereld in die wisselt van sinister naar surreëel, van ondergronds naar futuristisch en altijd zonder houvast van herkenbare elementen. Geen stopcontact, geen prullenbak, geen suppoost, niets vertrouwds. Als de dood om iets aan te raken, bijna schuifelend, bots ik prompt tegen een losse plank die in de diepe donkere stilte vervaarlijk begint te kraken. Ik ben niet meer in een tentoonstelling. Ik ben op avontuur.

Waarom er geen foto’s gemaakt mogen worden is duidelijk en eigenlijk is de waarschuwing overbodig. Over deze expositie verklap je niks, zolang er nog mensen heen willen gaan. Droog uitleggen hoe de diverse delen van de installatie eruit zien zou het werk enorm tekort doen. Het gaat om de ervaring, het ondergedompeld worden in het universum dat Levi van Veluw bedacht en gemaakt heeft. Die ervaring zal voor geen twee mensen hetzelfde zijn.

Mijn mobieltje heb ik geen seconde gemist. Mobieltjes horen bij een andere wereld en als je rondloopt in het confronterende donker van Van Veluw heb je wel wat anders aan je hoofd.

Levi van Veluw – The Relativity Of Matter (Marres, Maastricht t/m 17 januari 2016)

Gepubliceerd op ZwartGoud 3 november 2015

Nu dit moois verleden tijd is nog een paar indrukken: